სკოლის მოსწავლის სარისკო ბიზნესი ზღვის დონიდან 2050 მეტრზე
16:58 - 26 ივლისი 2017სახლი, რომლის კარიც მხოლოდ ზაფხულში იხსნებოდა, ერთ კვირაში არტ-კაფედ იქცა და ზღვის დონიდან 2050 მეტრზე დამსვენებლებისა და ადგილობრივების საერთო მასპინძელი გახდა.
„მთის ამბები“ დამოუკიდებელი საინფორმაციო ონლაინგამოცემაა. ვებგვერდს მართავს საინფორმაციო ცენტრების ქსელი.
სახლი, რომლის კარიც მხოლოდ ზაფხულში იხსნებოდა, ერთ კვირაში არტ-კაფედ იქცა და ზღვის დონიდან 2050 მეტრზე დამსვენებლებისა და ადგილობრივების საერთო მასპინძელი გახდა.
თუშეთის სოფელ ქვემო ომალოში მოსახლეობის დიდ ნაწილს მეცხრე დღეა სასმელი წყალი არ მიეწოდება. როგორც „მთის ამბებს“ საოჯახო სასტუმროს მეპატრონე ეთერ მარხვაიძემ უთხრა, თუშეთს უამრავი ტურისტი სტუმრობს, ომალოში კი საოჯახო სასტუმროებში ვიზიტორებს ვეღარ იღებენ.
ბრიტანულმა გამოცემა „The Guardian“-მა საქართველოს შესახებ მორიგი სტატია - „ხეტიალი სვანეთის მთებში“ გამოაქვეყნა.
თუშეთში, სოფელ ბოჭორნასთან 24 ივლისს მომხდარი ავტოსაგზაო შემთხვევის შედეგად 22 წლის გიორგი ჯიჯურიძე დაიღუპა. „ტოიოტას“ მარკის ჯიპი საავტომობილო გზიდან დაახლოებით 300–350 მეტრის სიღრმეზე ხრამში გადავარდა. ახლობლების ინფორმაციით, მძღოლი ავტომობილს ნასვამი მართავდა. ის ათნიგენობიდან, რომელსაც გომეწრის ხეობაში აღნიშნავდნენ, შენაქოში, სახლში ბრუნდებოდა.
საქართველოს მთავრობის 2017 წლის 21 ივლისის სხდომაზე მიღებული განკარგულებით, მაღალმთიანი დასახლებების ნუსხას კიდევ 37 სოფელი დაემატა.
ნატახტარი-ამბროლაურისა და ამბროლაური-ნატახტარის მიმართულებით ფრენების რაოდენობა გაიზარდა და 2-ის ნაცვლად, კვირაში 3 რეისი შესრულდება.
თუშეთის განვითარების ფონდის მხარდაჭერით ფილოლოგმა გიორგი ცოცანიძემ ჯვარ–ხატთა თუშური სადიდებლების კრებული გამოსცა.
თუშეთის გზა თავისი სილამაზითა და ხედებით მთაში ტურისტებსაც იზიდავს და აფრთხობს კიდეც რთული და საშიში მონაკვეთების გამო.
ჟინვალი-ბარისახო-შატილის საავტომობილო გზის გუდანი–შატილის მონაკვეთზე ავტოტრანსპორტის მოძრაობა მაღალი გამავლობის მანქანებისთვის აღდგენილია, ხოლო დანარჩენი სახის ავტოტრანსპორტის მოძრაობა აკრძალულია.
თუშეთში, დართლოდან სოფელ ჩიღოსთან დამაკავშირებელი დაახლოებით 7 კილომეტრიანი საავტომობილო გზის მშენებლობა დაიწყო. აქამდე ჩიღოში მისვლა მხოლოდ საცალფეხო ან საცხენოსნო ბილიკებით შეიძლებოდა. სოფელს არსებობის მანძილზე სამანქანო გზა არასდროს ჰქონია.